Op Blijven Leren geef ik studenten graag een podium. Vanaf januari zullen twee Anonieme Bloggers artikelen schrijven over wat zij zoal meemaken. Verder is de invulling van hun verhaal volledig aan hen! Blijf jij ze ook volgen? Eerder stelde ik jullie voor aan ‘Bloempje’. Vandaag wil ik jullie voorstellen aan de tweede Anonieme Blogger. Lees verder om haar te leren kennen!
Mijn levensquote
Never be afraid to raise your voice for honesty and truth and compassion against injustice and lying and greed. If people all over the world would do this, it would change the earth – William Faulkner
Hierboven staat mijn levensquote. Ik ben een persoon die absoluut niet tegen onrecht kan. Ik kan er niet tegen als ik zie dat mensen niet zichzelf kunnen zijn. Door wat voor omstandigheden dan ook. Ik kan bijvoorbeeld ook niet tegen de uitspraken van mensen die tegen vluchtelingen zijn. De haat richting hun medewereldbewoners, waarmee we eigenlijk zouden moeten samenwerken aan een verenigde wereld. Als maatschappij zijn we eigenlijk een groot team waarin we elkaar moeten aanvullen.
Ik heb een hart voor mensen, misschien een iets te groot hart. Ik wil begaan zijn met mijn medewereldbewoners, want we moeten nu eenmaal nog heel wat jaren samen zien te overleven. Ik wil weten wat er in mensen omgaat en ik ben gefascineerd door mensen.
Wat ik laatst meemaakte
Laatst stond ik op station Utrecht Centraal om de trein te nemen naar huis. Op het spoor tegenover mij stond een trein klaar voor vertrek. Door een korte storing stond deze trein er iets langer dan normaal. Na 10 minuten kon de trein eindelijk vertrekken en floot de conducteur op zijn fluitje. Op dat moment zie ik een oudere vrouw rond de 75 jaar de trein snel in stappen. Achter haar stond, denk ik, haar man. De vrouw was net op tijd binnen en meteen achter haar sloten de deuren. Haar man probeerde nog met zijn wandelstok de deur open te houden, maar dit was helaas te laat.
De man bleef achter op het perron. Verward en geschokt. Een vrouw liep gelukkig al snel naar de man toe. Op dat moment vertrok mijn trein. Ik heb de hele treinreis gedacht aan die man. Hou zou hij thuis gekomen zijn? Had hij of zij wel een telefoon bij zich? Wat als die vrouw bij het eerste station uitgestapt zou zijn en de man de volgende trein genomen zou hebben en bleef zitten tot zijn bestemming was bereikt? Dan waren ze elkaar misgelopen. Zelfs thuis in bed moest ik er nog aan denken.
Je kunt het niet alleen
Ik ben begaan met de mensen om mij heen. Ik voel me (soms te) verantwoordelijk voor het leed van anderen. Ik wil helpen waar ik kan, soms zelfs ten koste van mezelf. Ik wil graag de wereld veranderen net als velen met mij. Het demotiveert mij dan wel dat ik dat niet in mijn eentje kan.
Ik kan niet in mijn eentje IS verslaan. Ik kan niet in mijn eentje alle hongersnood oplossen. Ik kan niet in mijn eentje alle eenzame mensen weer blij maken. Ook kan ik niet in mijn eentje het vluchtelingenprobleem oplossen en ik kan niet in mijn eentje zorgen voor weeskinderen.
Aletta Jacobs als inspiratie
Maar aan de andere kant: Je moet ergens beginnen! Als iedereen denkt het niet alleen te kunnen, zal er nooit verandering komen. Aletta Jacobs is hierin een voorbeeld voor mij. Zij maakte zich sterk voor het recht op hoger onderwijs voor vrouwen. Ze was dan ook de eerste Nederlandse vrouw die werd toegelaten op het voormalig HBS (VWO) en ze was de eerste vrouwelijke huisarts.
Als ik hiernaar kijk en lees over wat zij bereikt heeft, dan leer ik er veel van. Ik leer ervan dat als je echt iets wilt bereiken, dat je dat kan bereiken. The ones who are crazy enough to think they can change the world, are the ones that do.
En natuurlijk begint het bij jezelf. Jij bent de verandering en jij moet hem beginnen. Beginnen door bijvoorbeeld altijd positief te zijn, beginnen door geld te geven aan goede doelen, beginnen door klaar te staan voor iedereen om je heen. Beginnen door te te lachen naar die persoon die heel eenzaam is of te beginnen door die ene Facebookpagina op te richten.
Nog iets meer over mezelf
Dit is een klein stukje over hoe ik ben en over hoe ik naar de wereld kijk. Verder houd ik van mensen, gezelligheid, muziek maken (zingen), handlettering, wijntjes drinken met vrienden en familie en ik houd van spelletjes doen met vrienden en familie.
De komende tijd zal ik geregeld een blog schrijven voor Blijven Leren. Ik zal gaan bloggen over allerlei thema’s anno nu. Ook zal ik bloggen over het studentenleven – de leuke maar ook de minder leuke kanten van het studeren. Ik hoop dat ik jullie kan inspireren en dat ik jullie aanmoedig om daadwerkelijk te gaan doen wat JIJ wilt doen! Een droom heb je om ernaar te leven.